امروزه کاربرد پلاستیک‌ها به قدری افزایش یافته است که در هر صنعتی از این مواد برای تولید محصولات یا به عنوان پوشش در بخش‌های مختلف استفاده می‌کنند. بنابراین وجود پلاستیک در انواع متنوع جنس، ابعاد، مواد افزودنی و… امری ضروری شناخته می‌شود تا پاسخگو نیاز تمامی مصرف کنندگان باشد. معمولا اولین پارامتر در انتخاب نایلون‌ها و به نوعی تعیین کننده کاربرد آن، جنس نایلون و کیفیت مواد اولیه آن است که ما در این مقاله به بررسی این موضوع و تفاوت نایلون درجه یک و دو می‌پردازیم.
نایلون‌ها فیلم‌های پلاستیکی نازکی هستند که در انواع تک لایه و چند لایه با ضخامت‌های گوناگون وارد بازار می‌شوند. از نایلون‌ها می‌توان به عنوان بسته بندی، پوشش و یا حتی بدنه یک سازه در صنایعی چون کشاورزی، ساختمان سازی، تولید محصولات آرایشی و بهداشتی و… استفاده کرد. بنابراین کاربرد نایلون‌ها بسیار گسترده بوده و نیازهای مختلفی به وسیله این محصول برآورده می‌شود که هر یک به مشخصه‌های متفاوتی از یک نایلون نیاز دارند. به طور مثال در صنعت آرایشی و بهداشتی یا مواد غذایی نایلون‌ها باید از استاندارد FDA برخوردار باشند تا در تماس با مواد بهداشتی یا مواد غذایی به سلامت آن آسیبی وارد نشود. در صورتی که این موضوع در کاربردهای کشاورزی و ساختمانی مطرح نیست و ویژگی‌هایی چون مقاومت و استحکام نایلون مورد توجه قرار می‌گیرد. بنابراین برای تولید نایلون‌ها می‌توان از مواد اولیه متفاوتی استفاده کرد که باعث تولید نایلون‌های درجه یک و دو می‌شود. هر یک از این نایلون‌ها ویژگی‌های متفاوتی دارند که در ادامه به شناخت بیشتر آن می‌پردازیم.
نایلون درجه یک از مواد اولیه نو و جدید ساخته می‌شود که از استانداردهای بهداشتی برخوردار بوده و معمولا طول عمر بالاتری دارد. اما نایلون درجه دو از مواد بازیافتی تهیه می‌شود که با کمک مواد افزودنی برخی ویژگی‌های از دست رفته پلاستیک، بازیابی شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نایلون به دلیل استفاده از مواد کهنه و بازیافتی ممکن است از بوی نامطلوبی برخوردار باشد و استانداردهای کافی جهت استفاده در صنایع حساس چون صنعت مواد غذایی را ندارد. بنابراین از نایلون درجه دو معمولا در صنایع غیر حساس چون تولید انواع کیسه زباله، نایلون گلخانه‌ای، مالچ کشاورزی و… استفاده می‌شود که کیفیت نایلون در اولویت قرار ندارد. در این حالت بحث اقتصادی نیز مطرح می‌شود که از مهم‌ترین تفاوت نایلون درجه یک و دو به حساب می‌آید. نایلون‌های درجه یک با مواد اولیه نو قیمت بالاتری هم دارند و برای برخی صنایع استفاده از این نایلون صرفه اقتصادی ندارد. در حالی که با استفاده از نایلون درجه دو، هم از تولید دوباره نایلون و ورود آن به طبیعت جلوگیری می‌شود و هم تهیه آن هزینه کمتری دارد.
برای شناسایی نایلون درجه یک از دو باید به پارامترهای مختلفی توجه شود که برخی از آن‌ها به شرح زیر شناخته می‌شوند:
به طور کلی توصیه می‌شود که برای شناسایی و تشخیص نایلون درجه یک از دو با متخصصان این حوزه مشورت کنید و با کمک از مشاوران فروش شرکت‌های تولیدکننده این موضوع را دقیق‌تر بررسی کنید.
تفاوت نایلون درجه یک و دو در مواد اولیه آن است که به عنوان مهم‌ترین عامل ساختاری، تاثیر مستقیم بر کیفیت محصول تولیدی دارد. نایلون درجه یک با مواد نو و جدید از ویژگی‌های بسیاری چون مقاومت، کشسانی بالا، شفافیت و… برخوردار است که در بسیاری از صنایع کاربرد دارد. در حالی که نایلون درجه دو با مواد بازیافتی و قیمت پایین‌تر معمولا در صنایع غیرحساس کاربرد بیشتری دارد و با صرفه اقتصادی زیادی همراه است. ما در این مقاله به بررسی تفاوت نایلون درجه یک و دو و ویژگی‌های هر یک پرداختیم تا شما به هنگام تهیه این محصول به راحتی آن‌ها را از هم شناسایی کنید.
نظرات کاربران